Susie Cats

Als achtjarig bewegelijk meisje deelde ik mijn ouders en broertje mee dat ik graag op fietsvakantie wilde. Ik wilde dagenlang fietsen, de wereld ontdekken en slapen in een tent. Iedere dag, dat wij met z’n vieren op de fiets stapten, was mijn missie om zo dicht mogelijk bij het wiel van mijn vader te blijven. Zelfs in de Zwitserse bergen. Dan kwam ik piepend, hijgend, trillend en toch ook wel met een grote glimlach boven.

Tot op de dag van vandaag ben ik mijn ouders dankbaar dat ik hele zomers op de fiets heb gezeten. Door de fietsavonturen op jonge leeftijd en de vele andere sporten die daarna volgde heb ik geleerd hoe het is om veel te trainen, fysiek sterker te worden, in een flow te komen, doelen te behalen en te winnen. Maar daarnaast heb ik ook ondervonden hoe veel pijn het kan doen om te verliezen, te vechten met je eigen negatieve gedachten en te bezwijken onder de druk. Door mijn eigen onstuimige weg, de verhalen van sporters en presteerders en de wetenschap geloof ik in het motto speel je fit en durf plezier centraal te stellen in (top)sport. Hierbij verander je moeten in willen en voelt hard trainen en het volgen van strakke trainingsschema’s aan als spelen. Ik gun alle sporters dit gevoel, zodat presteren duurzaam wordt.