Identiteit
Een tiener was hij nog, verdwaald in een wereld waar de harde voetbalwetten gelden. Sportpsycholoog Tim Koning ziet daar dagelijks de gevolgen van in zijn praktijk. “De verzuchting ‘ik ben niet goed genoeg’ hoor ik zo vaak. Veel voormalige voetbaltalenten worstelen met hun identiteit. Wie ben ik? Wat kan ik? Jarenlang hing hun eigenwaarde af van hun prestaties op het veld. Overal waar ze kwamen, waren zij de PSV’er of de Ajacied. In de klas, op verjaardagen. Als alles wordt opgehangen aan je rol en als iedereen daar ook nog wat van vindt, dan moet je wel heel sterk in je schoenen staan om daar mee te kunnen dealen.”

Machowereld
Voetbal is een machowereld, waarin mentale gezondheid nog het stigma heeft van zwakte, stelt Vana Hutter, docent sportpsychologie aan deVrije Universiteit. Zij coördineert‘Flame’ (Flourishing in and beyond the game), een Europees wetenschappelijk onderzoek naar de sociaal-emotionele ontwikkeling van spelers in de jeugdopleidingen van betaald voetbal organisaties. “We moeten ervoor zorgen dat deze kinderen klaar zijn voor hun volwassen leven, ongeacht of ze de nieuwe Messi worden of niet.” Wat de positie van voetbaltalenten uitzonderlijk maakt, en extra kwetsbaar, is dat ze uitblinken in een sport waarin vele miljoenen omgaan. Hutter: “Daar schuilt een gevaar in. Dat je veel geld kunt verdienen met voetbal kan de intrinsieke motivatie in de weg staan. Het plezier van het kind kan naar de achtergrond worden gedrukt.”

Gezichtsverlies
“Het vervelende is dat er veelal wordt geschreven over de jongens die het wél halen. En hoe goed de jeugdopleiding dan wel niet is. Terwijl de 99 anderen exact dezelfde route hebben bewandeld en daar wordt niet of nauwelijks aandacht aan besteed. Ik zie wat het doet met een jongen die weg moet bij een bvo. Dat is gezichtsverlies dat hem zijn identiteit ontneemt. Wie ben ik nog als ik geen topvoetballer ben? Ik zie het verdriet en de wanhoop bij de jongens aan de onderkant van de ijsberg.”