Hoe stilstaan, fietsen en bekertjes ervoor zorgen dat je harder loopt.

Michel Butter is lange tijd één van Nederlands beste marathonlopers geweest. Hij maakte zijn definitieve doorbraak mee in 2007, toen hij op verschillende disciplines Nederlands kampioen werd, en legde zich later volledig toe op de marathon. In 2012 liep hij als derde Nederlander ooit een tijd onder de magische grens van 02:10:00 op de marathon (namelijk, 02:09:58), nadat hij eerder dat jaar zevende is geworden in een zware editie van de prestigieuze Boston Marathon.

Een persoonlijk hoogtepunt in zijn hardloopcarrière is altijd de Marathon van New York geweest, waar hij als eerste na 28 kilometer de legendarische First Avenue opdraaide en tot in de finale meedeed voor de podiumplekken.

Naast een prachtig palmares waar hij trots op mag zijn, mag hij ook trots zijn op de weg die hij daarvoor heeft afgelegd. Eén met hoogte- en ook dieptepunten. In 2013 tijdens de marathon op het WK in Moskou moet hij uitstappen met een stressfractuur, waarna hij lang moet revalideren. Maar hij knokt zich hieruit terug en doet een poging om zich te kwalificeren voor de Olympische Spelen in Rio de Janeiro. In een bloedstollende race, waar een mooie documentaire over is gemaakt genaamd ‘De Mooiste Marathon’, mist hij de limiet op 8 seconden en mist kwalificatie.

Eerder dit jaar hangt Michel definitief zijn schoenen aan de wilgen en is hij begonnen aan de rest van zijn leven. En wij zijn benieuwd hoe hem dit afgaat na zo’n intense topsportcarrière als die van hem. We willen weten waar die drive vandaan komt om zo veel en hard te trainen voor die paar pieken in een jaar, en hoe je met de tegenslagen omgaat die hij te verwerken heeft gekregen. En wat neem je daaruit mee in ‘het echte leven?’

Credits:

Documentaire ‘De Mooiste Marathon’