Zijn boodschap aan andere jonge talenten/sporters: “Keuzes maken is goed, maar wees op jonge leeftijd niet altijd te obsessief met je sport bezig. Zo hard sporten is mooi, maar weet ook dat je prima ook andere leuke dingen kan gaan doen, zoals afspreken met vrienden of een keer wat later naar bed. Dat hele serieuze dat komt later wel. Sporten blijf je uiteindelijk doen omdat je het leuk vindt.”

Aissati is een speler die we het liefst vergeten. Het is een bewijs van een talent dat is doorgebroken, maar zijn belofte niet heeft ingelost. En dat is exact waar ik vandaag graag een boekje over open doe.

Een boek met de titel “Mijn Pijn”, dat moet wel een interessant verhaal zijn. Een jonge schrijver, zeventien bijna achttien, die een boek schrijft over zijn ervaring als topsporter. Dit is wat wielrenner Sven Mulder deed. Maxime wist het boek van 56 pagina’s te bemachtigen en las het in één ruk uit. Ze wilde meer weten over de jongen achter het boek en de verhalen die het boek niet hebben gehaald.

“There comes a point where we need to stop just pulling people out of the river. We need to go upstream and find out why they’re falling in.” – Desmond Tutu. Zo start Lily Brazel haar blog over haar gevecht stroomopwaarts. De rivier, de stroom, die gelijk staat aan de hockeycultuur van het Australische vrouwelijke nationale team.

Tijdens mijn tweede seizoen als wedstrijdroeier leerde ik dat de persoon die in mijn weg stond voor de winst, ikzelf was en ik wilde dat veranderen. Ik wist alleen (nog) niet hoe. Ik besloot Sport- en Prestatiepsychologie te studeren en de stoute schoenen aan te trekken om contact op te nemen met YAAP. YAAP zie ik als een bos waar je in bomen kunt klimmen, kan verdwalen, in de modder kan spelen, maar ook rustig een wandeling mag maken.