Survivalship bias
Aissati is een speler die we het liefst vergeten. Het is een bewijs van een talent dat is doorgebroken, maar zijn belofte niet heeft ingelost. En dat is exact waar ik vandaag graag een boekje over open doe.
Aissati is een speler die we het liefst vergeten. Het is een bewijs van een talent dat is doorgebroken, maar zijn belofte niet heeft ingelost. En dat is exact waar ik vandaag graag een boekje over open doe.
“There comes a point where we need to stop just pulling people out of the river. We need to go upstream and find out why they’re falling in.” – Desmond Tutu. Zo start Lily Brazel haar blog over haar gevecht stroomopwaarts. De rivier, de stroom, die gelijk staat aan de hockeycultuur van het Australische vrouwelijke nationale team.
Er is licht aan het einde van de tunnel en met een positieve mindset en een stukje inventiviteit schijnt dat licht alleen maar feller. Voor de meeste blessures is het fysiek herstellen haast gegarandeerd maar met een focus op mogelijkheden in plaats van beperkingen kun je er sterker uitkomen en jezelf als sporter, maar ook als mens herdefiniëren.
De recente onthullingen over geestelijke en fysieke vernedering van turnsters laten zien hoe veel te ver coaches en ook ouders soms gaan om talenten te dwingen tot presteren. De gevolgen zijn desastreus. Stasja Köhler, voormalig Sportvrouw van het Jaar, gooide al haar medailles weg om maar niet herinnerd te worden aan de mishandelingen. Joy Goedkoop was fysiek en mentaal op, raakte in een depressie en stopte met de sport.
Dat plezier en winnen niet kunnen samengaan, is een misvatting, zegt sport- en prestatiepsycholoog Tim Koning, die samen met politicoloog Michiel van Schagen werkt aan een boek over de rol van plezier bij talentontwikkeling.
Recente reacties